Część 22

H: Nie, wręcz przeciwnie. Cieszę się, że mnie kochasz, ale.... Ja chciałem Ci to dzisiaj powiedzieć jako pierwszy....

Zrobił smutną minkę.

T: Ojej. Harry....

Przytuliłaś go.

T: Przepraszam. Zacznijmy jeszcze raz.

Harry kiwnął głową na tak i wyszedł, a Ty wróciłaś do łazienki i zaraz ją opuściłaś.

Akurat wparował Harry.

H: Czas minął!!! Ooooo... Gotowa? Myślałem, że się nie wyrobisz... Byłoby ciekawie...

Pokazał białe ząbki w uśmiechu.

T: Pech. 

H: Kocham Cię.

T: Z Twoich ust brzmi to lepiej.

H: Wiem.

Uśmiechnął się ciepło.

H: Chodź. Niedługo wstaną.

T: Oki. Gdzie dokładnie idziemy?

H: Przed siebie.

T: O nie! Już raz zabrałeś mnie ‘przed siebie’ i dziękuję. Zgubiliśmy się. Pójdziesz za mną.

H: Ale...

T: ZA MNĄ!!!

H: Dooobra. Nie denerwuj się.

T: Uważasz, że się denerwuję?!

H: Nie, po prostu sobie z rana pokrzykujesz.

T: Harry, jeśli chcesz się ze mną kłócić, powiedz.

H: Nie, nie. Przepraszam. Nie wiem, czemu tak powiedziałem. A mówiłem Ci już, że pięknie wyglądasz, jak się złościsz?

T: Tak.

H: To powtórzę. Pięknie wyglądasz, jak się złościsz.

T: Dziękuję.

Poszliście do knajpki jakieś 10 minut drogi od hotelu. Wzięliście na wynos.

Weszliście do hotelu, a w recepcji od razu znalazł się Niall razem z Emmą.

N: Naleśnikiiiiii?!?!?! Naleśnikiiii!!!

H: Skąd wiesz, że naleśniki?

N: Czuć w całym hotelu!

E: Noo. Pachnie bosko!

T: Ach...

E: Co?

T: Jak Wy do siebie pasujecie.

Emma rzuciła się na Ciebie, ale Ty zrobiłaś unik i upadła na Nialla (przewracając go).

Patrzyli sobie głęboko w oczy, ich usta zbliżały się.... Harry odchrząknął.

H: Yghm. Ja Wam nie chcę przeszkadzać, ale...

T: Harold!

H: (T.I.), prosiłem żebyś mnie tak...

T: Milcz.

Pociągnęłaś go za ucho po schodach.

H: Ał, ał, ał. Trochę niewygodnie.

Przed pokojem chłopaków puściłaś go.

T: Mieli się pocałować!

H: Nie pierwszy i nie ostatni raz.

T: A gdyby to nam tak ktoś przeszkodził?

H: Przekonajmy się.

Pocałował Cię. Znowu odpłynęłaś. W drzwiach stanął Lou.

Ls: Ja... Ja... Harry... Ty dalej mnie zdradzasz?

W jego oku zakręciła się łza. Hazza delikatnie zakończył Cię całować.

H: Miśku, nie martw się. Ciebie też kocham.

Na twarzy Louisa znowu zagościł banan.

Teraz, kiedy wchodziliście do apartamentu chłopaków Harry wyszeptał Ci:

H: Masz rację. Strasznie wkurzające, kiedy ktoś przerywa.

Uśmiechnęłaś się i dałaś mu buziaka w policzek, na co on również się wyszczerzył.

H: Mamy naleśniki!!!

Wszyscy byli już obudzeni. Zayn układał włosy, Liam oglądał TV, a Niall? Nadal był na dole z Emmą. Louis dosiadł się do Liama.

H: Widzę taki entuzjazm, że wow.

L: Jeeeeeest! Naleśniki! Teraz lepiej?

H: Dużo.

Postawiliście jedzenie na stole. Wbiegli Em i Niall od razu łapiąc po dwa naleśniki w ręce i opuszczając pomieszczenie. Wszyscy popatrzyliście na siebie i pozostawiliście to bez komentarza.

---------------------------------------------------------------

Może być? Mnie nie powala, ale mam nadzieję, że się Wam podoba. Piszcie komentarze, bo odnoszę wrażenie, że jest Was bardzo mało....

Kocham i... Jeszcze raz Kocham!!! :** <3