Prolog :)

Małe sprostowanie :)

Narratorem będzie Melody, ale postaram się umieszczać tutaj też fragmenty typu *z punktu widzenia „kogośtam”*, np. Ann.

-----------------------------------------------------------------

Dzień, jak zawsze. No może nie koniecznie. Idę teraz przez park, wracam do domu. Łzy ciekną mi strumieniami. Jak on mógł?! Całować się z inną?! Ba! Żeby była tylko jedna... Ale to już koniec. Płaczę przez niego pierwszy i ostatni raz. Dlaczego ja tego wcześniej nie zauważyłam? Już go nie kocham. Otarłam łzy i z delikatnym uśmiechem dotarłam do domu. Sama dziwię się swoim zachowaniem. Czy nie powinnam teraz wylewać łez? Może wystarczyło tyle, ile już wylałam? Nie wiem, ale muszę przyznać, że cieszę się. Nareszcie jestem wolna, a ten dupek więcej mnie nie skrzywdzi. Od tygodnia są wakacje, co wiąże się z tym, że skończyłam szkołę. Zadzwonię do Ann. Może spotkamy się w Milkshake City? Przekażę jej tą cudowną wiadomość o naszym rozstaniu. Ale najpierw obiad. Ciocia musiała nieźle się namęczyć, żebym już przed drzwiami czuła takie zapachy. To będzie spaghetti. Na pewno. Wchodzę.

M (Melody): Dobry wszystkim!

S (Samanta) : Witaj, Kochanie!

No tak, rodziców przecież nigdy nie ma w domu. Od szóstej rano do dwudziestej czwartej są zapracowani, co wiąże się z tym, że ich nie widuję zbyt często. No, pozostaje mi weekend, bo w sobotę pracują do siedemnastej, a w niedzielę wcale. Zaskakujące, prawda? Pogodziłam się z tym w wieku trzynastu lat. Nie wiem, co bym zrobiła, gdyby nie Ann. To dzięki niej nie jestem jeszcze zamknięta w pomieszczeniu bez okien i ze stalowymi drzwiami, czyli w psychiatryku.

M: Spaghetti?

S: Tak. Rodzice wrócą za jakieś trzy godzinki.

M: Tak, tak. Jak idzie remont?

S: Ciągnie się i ciągnie. Jak tak dalej pójdzie, nigdy się od Was nie wyprowadzę.

Uśmiechnęłam się od ucha do ucha.

S: Z czego się tak cieszysz?

M: Im dłużej zostaniesz, tym lepiej. Nie lubię sobie gotować obiadków.

Obie zaśmiałyśmy się.

S: A ten drugi powód?

M: A skąd wiesz, że jest jakiś jeszcze?

S: Kobieca intuicja.

M: Zerwałam z chłopakiem. Zdradzał mnie.

S: Gratulacje!

A (Alex): Że co ten debil robił?!

Alex właśnie „zleciał” z góry.

M: Zdradzał. Żeby to z jedną.

S: Tak się cieszę!

Ciocia świetnie dogaduje się z Ann. Też jest feministką.

A: I Ty jesteś taka spokojna? Przecież ten..!

Ciocia spojrzała na niego gniewnym spojrzeniem.

A: Ten.. idiota jest świnią. Flaki mu wypruję!

M: Spokojnie. Czy ja płaczę?

A: Nie, ale patrząc na twoją twarz, płakałaś.

M: Bo dopiero potem zrozumiałam, że to nawet dobrze.

A: Bo?

S: Bo jest wolna. Nie musi się pilnować. Tyle ciach dookoła, a ona trzymała się tego całego Matta.

A: O nie, moje drogie. Żaden chłopak nie zbliży swojej gęby do jej- wskazał na mnie- buźki, dopóki ja nie stwierdzę, że jest odpowiedni, bliżej niż na metr.

M: A więc dlaczego zgodziłeś się na Matta?

A: Bo byłaś szczęśliwa.

Kocham się z nim drażnić.

M: Niech Ci będzie. To teraz ja. Pozwolę każdej dziewczynie zbliżyć się do Twojej buźki, bo musisz wreszcie spróbować się z jakąś umówić.

A: Jestem szczęśliwym singlem.

M: Jak chcesz.

S: Siadajcie, bo ja też jestem głodna.

Zaśmialiśmy się i zasiedliśmy do stołu. Po zjedzeniu podziękowałam ładnie i pobiegłam do swojego pokoju, na górę. Pobłądziłam trochę rękami po łóżku i wreszcie znalazłam telefon, który sprytnie schował się pod poszewką. Kiedy wybierałam już numer, ów przedmiot zadzwonił.

A (Ann): Hej, Skarbie!

M: Cześć! Właśnie miałam dzwonić.

A: Heh! Nudzi mi się. Za 10 minut Milkshake City?

M: Ja w tej sprawie. Muszę Ci coś powiedzieć.

A: To jest bez sensu, wiesz? Dzwonimy do siebie i spotykamy w Milkshake City, a mieszkamy obok. Dosłownie. Widzę Cię. Siedzisz na łóżku.

Pomachałam jej, a ona mi.

M: Bo najciekawsze jest oczekiwanie.

A: Mówisz?

M: Tak.

A: Dooobra... Dwanaście minut.

M: Okej.

Rozłączyła się. Nie cierpię, kiedy to robi. Nawet nie powiedziała cześć! Oj, nieważne. Założę coś, bo ten strój oficjalnie jest skażony Mattem i jakby nie patrzeć, pozostałościami po spaghetti... :) Ubrałam się:

I wyszłam z domu, mówiąc cioci, że będę z Ann. Doszłam do MSC z kilkuminutowym spóźnieniem. Ania powitała mnie ciepłymi słowami.

A: Dziesięć minut.

M: Ojtam, ojtam. Zamówiłaś shakei?

A: A jak myślisz?

M: Czekoladowy?

A: Ależ oczywiścież.

Uśmiechnęłyśmy się. Usiadłam naprzeciwko niej.

A: Więc?

M: Co „więc”?

A: Co to za rzecz, o której musisz mi powiedzieć?

M: Zerwałam z Mattem.

A: Mówiłam coś wczoraj, kiedy byłam w stanie nietrzeźwości?

Wczoraj byłyśmy na małej imprezie u znajomej znajomego znajomej kuzynki Ann, kilka przecznic od nas.

M: Nie, a co miałabyś mówić?

A: A tak sobie palnęłam..

M: Ann!

A: Bo ja już od jakiegoś czasu wiedziałam, ale nie mówiłam Ci, bo byłaś taka szczęśliwa i nie chciałam tego psuć i..

Przerwałam jej.

M: Nic się nie stało.

A: N- nie jesteś zła?

M: Trochę, ale robiłaś to z myślą o moim dobrze i jestem Ci za to wdzięczna.

Spojrzała na Ciebie z zaskoczeniem.

M: Teraz, kiedy jestem już wolna, nie mam w sobie złości, tylko radość i szczęście.

A: Dziękuję.

Przytuliłyście się.

M: Teraz Ty.

A: Co?

M: Nie wierzę, że po prostu Ci się nudzi. Coś chcesz mi powiedzieć, mów.

A: Pamiętasz tych pięciu, co zajęli trzecie miejsce w Xfactorze?

M: No raczej. Przez chyba pół roku gadałaś, jacy to oni nie są przystojni.

A: Mniejsza. Właśnie skończyli trasę koncertową i jutro wracają. A czyją menagerką jest Twoja ciocia?

M: Jakiegoś zespołu. Nie wiem, nie mówi.

Teraz dopiero zrozumiałaś, co chce Ci przekazać przyjaciółka.

M: Nie. Nie możliwe. Powiedziałaby mi.

A: Wszystko jest możliwe, ale to i tak nieważne, bo jutro wyjeżdżam na biwak z rodzicami.

M: Jak Ty to wytrzymujesz? Nie będzie Cię przez tydzień.

A: Jakoś takoś. Przeżyjesz.

Gadałyście o jakiś bzdurach jeszcze przez chyba trzy godziny.

M: Sorry, ale rodzice już wrócili.

A: Jasne.

Wróciłyście do domów.

M: Wróciliście?

Mm (mama): Tak!

Weszłaś do salonu, w którym najwyraźniej właśnie zakończono naradę rodzinną.

M: Czemu nie poczekaliście?

Tt (Tata): Nie było takiej potrzeby.

M: Co się dzieje?

Tt: Podopieczni cioci, no ten jej zespół wraca jutro i ciocia chce się z nimi spotkać, ale jej dom jest w remoncie, a ich oblegany przez paparazzi, więc..

M: Dobrze.

Tt, Mm, S: Co?!

M: Niech trochę u nas pobędą. Nic mi się nie stanie, jak zaczerpnę trochę towarzystwa. Ania i tak wyjeżdża na tydzień, więc będę się nudzić.

S: Kochanie, ale oni są.. trochę.. zauroczeni sobą. Nie będzie Ci to przeszkadzać?

M: W takim razie będę grzecznie siedzieć w pokoju.

Mm: Nie wierzę, że sama się wychowywałaś, a wyrosłaś na taką dobrą dziewczynę.

M: Ja dostałam urodę, rozum i dobry charakter, a Alex... On nic nie dostał

Tt: Moja stara, dobra córeczka.

Zaśmialiśmy się.

M: Idę do siebie.

Mm: Dobrze.

----------------------------------------------

Hej!
Jak widzicie, dodałam. Znalazłam dysk przenośny i dodałam. :D
Podoba się?
Wiem, wiem. Nuuudny.
Ale to dopiero prolog, dajcie mi się rozkręcić. :)
Może jutro już coś dodam... :)
Kocham <333
Niall's wife :)