Część 32

W końcu się zatrzymałaś. Dopiero teraz (zwracając uwagę na Twój refleks) zauważyłaś, że leje, a Ty jesteś boso.

T: Co?!

H: Czemu uciekłaś?

*Z punktu widzenia Harrego*

T: A co miałam robić?! Mój tata nie zmienił się! Cały czas taki sam! Nigdy nie miałam chłopaka! Teraz jesteś nim Ty, a on zaraz wszystko schrzani, bo mu się Niall spodobał!

Próbowałem załapać, o co chodzi, ale nie do końca wiedziałam, skąd tata mojego Skarba znał Nialla?

H: Kochanie, a skąd, jeśli można, Twój tata zna Nialla i w czym on jest lepszy ode mnie?!

Nie no. Nie ma co. Jestem genialny, bo ona usiadła na chodniku i zakrywając twarz dłońmi głośno płakała.

T: Jeszcze Ty?! Mówiłam, że wszystko schrzani!

Nie patrząc na pogodę i na moje jasne spodnie, usiadłem obok niej i przytuliłem bardzo mocno.

H: Nie płacz! Proszę! Przepraszam! To nie jego wina! Daj mu szansę! Daj szansę mnie!

Z czasem, kiedy byliśmy już całkiem mokrzy, a moje loki zupełnie przestały się kręcić, ona wstała, a ja za nią. Podążyła w kierunku swojego mieszkania. Jednak ciemny ja musiałem zapytać, no bo co?

H: Gdzie idziesz?

T: Do domu. Muszę z nim porozmawiać.

H: To ja nie będę przeszkadzać.

Obróciłem się na pięcie i już miałem wracać, ale ona złapała mnie i pociągnęła za sobą.

H: Po co Ci ja?

T: Przedstawię Cię, oficjalnie.

H: Ale mówiłaś, że Twój tata...

Przerwała mi brutalnie.

T: Wiem, co mówiłam. I nadal to podtrzymuję, ale co ja mam robić? Nie moja wina, że Cię kocham.

Zatrzymałem ją i namiętnie pocałowałem. Może i nie był to odpowiedni moment, ale już nie miałem siły się powstrzymywać. Kiedy skończyliśmy ona spojrzała na mnie, jakby chciała powiedzieć „Dziękuję, że przy mnie jesteś”. Ruszyliśmy do jej domu. Podeszliśmy pod drzwi. Ona przełknęła głośno ślinę i zapukała. Otworzyła zapłakana mama.

M: (T.I.)! Dziecko, dlaczego nie odbierałaś? Myśleliśmy, że uciekłaś!

T: Bo tak, miało być, ale Harry mnie przekonał do powrotu.

M: Jaki Ha..? Aaa! Wybacz, młodzieńcze, nie zauważyłam Cię. Ryszard! Chodź tutaj! Córka wróciła! A czy Ty nie jesteś z tego.. no! Mam! Łan Dajrekszyn?

H: Tak, dzień dobry. Miło mi Panią poznać.

M: Och, tak bardzo Ci dziękuję, że ją przyprowadziłeś.

H: Nie ma za co.

Byłem szczęśliwy, że mama (T.I.) mnie zaakceptowała. Do czasu, aż powie jej, że jestem nie tylko dobrym przyjacielem, ale kimś więcej...

Tt: Co ten chuligan tutaj robi?!

M: Rysiu, daj spokój. To ten uroczy młodzieniec przyprowadził naszą córkę do domu.

Tt: Naprawdę?

M: Tak. Gdyby nie on to ona by uciekła.

Tt: W takim razie, chłopcze, myślę, że to miłe. Dziękujemy za wizytę.

M: Ryszard! Jak Ci nie wstyd? Gości tak traktować? Nawet dziękuję nie powiedziałeś!

H: Nie ma takiej potrzeby. Jeśli Pan nie życzy sobie mnie to nie będę nalegał.- zwróciłem się teraz do (T.I.)- Trudno. Dobranoc, Kochanie.

Teraz dopiero zdałem sobie sprawę ze swojej głupoty.

Tt: Jak ją nazwałeś?!

T: Tato, nie denerwuj się.

Tt: Dobrze. A więc?

H: Bo ja.. Ja, bo.. Jabojajajajaaajajajaj..

Jąkałem się, jak jakiś idiota, którym w tym momencie byłem.

T: Tato, mamo, poznajcie mojego chłopaka, Harrego Stylesa, Harry, poznaj moich rodziców. Magdalena i Ryszard.

H: Miło m-mi.

M: Cóż.. Jesteście szczęśliwi?

T: Jak najbardziej. Prawda, Harry?

H: T-tak.

Tt: Łże!

T: Ojcze, jeżeli nie zaakceptujesz naszego związku to uwierz mi, że będzie źle.

Chciało mi się ogromnie śmiać. Utrzymywałem powagę.

Tt: Cóż.. Ten chłopiec, ten blondyn, byłby..

M: Ryszardzie! Są szczęśliwi i tak ma zostać!

Tt: Ale..!

T: Tato!

Tt: Dobrze, ale chodź na słówko, Harry, czy jak Ci tam.

Przełknąłem ślinę. I poszedłem do kuchni za tatą (T.I.). Z tamtąd udaliśmy się na balkon i wybuchliśmy gromkim śmiechem. Co?! Na serio uwierzyliście?! To było tak:

Kiedy (T.I.) jeszcze spała to ja przyszedłem tutaj i przedstawiłem się. Tata od razu mnie polubił. Ale ta męska duma... Zawarliśmy układ. Ja przyszedłem jeszcze potem i dalej wiecie, jak się potoczyło :) Wystąpiły małe komplikacje, bo nie spodziewaliśmy się Nialla. Na szczęście udało się i wszystko poszło zgodnie z planem. Czy mama była wtajemniczona? Nie. Ona też jeszcze wtedy spała, no, wtedy, kiedy to ustalaliśmy, oczywiście. :) Kiedy już się wyśmialiśmy to postanowiliśmy, że je oświecimy.

H: Musimy Wam coś powiedzieć.

T: Co?! Uśmiechacie się?! Co to ma znaczyć?!

Tt: No bo, ten, tego, tamtego..

M: Rysiu!

H: No bo to było uknute.

Moja dziewczyna zrobiła minę typu „WTF?”

Tt: To miał być taki mały kawał. Nie złośćcie się.

M: Och, Ryszardku..

Tt: Och, Magdalenko.

Mama podeszła do taty i zaczęła go namiętnie całować. (T.I.) natychmiast zareagowała.

T: Fuj! Nie no, błagam Was! Pozwólcie nam wyjść chociaż, no!!!!

Tt: Tylko szybko!

T: To może inaczej. Ja i Harold pójdziemy do mnie, a Wy będziecie... róbcie co chcecie, byle cicho, błagam.

M: Tak jest.

Weszliśmy do jej pokoju.

H: Nazwałaś mnie Haroldem?

T: Tak. Masz przerąbane.

H: Oj, Misiaczku, nie smuć się.

Zmartwiłem się, bo takie teksty zazwyczaj na nią działały. Niestety nie tym razem.

H: (T.I.)?

Nie odezwała się, tylko patrzyła na przejeżdżające samochody przez okno. Podrzedłem i przytuliłem ją od tyłu. Nie sprzeciwiała się, tylko zaczęła:

T: Jesteś idiotą.

H: Wiem.

T: To dlaczego Cię kocham?

H: Bo ma się ten urok osobisty.

3 lata później

___________

Chłopcy nagrywają kolejną płytę w Polsce. Ty i Harry jesteście razem szczęśliwi. Dzisiaj zaprosił Cię na kolację.

*Na kolacji*

Jedliście, rozmawialiście.. W końcu Harry machnął ręką do kierownika i zaraz pojawiła się przy nas orkiestra. Spojrzałam na Harrego, a ten uśmiechnął się, pogrzebał chwilę w kieszeni. Następnie podszedł do mnie i ukląkł.

H: (T.I.)(T.drugieI.)(T.N.), pamiętaj, że ja Cię nie zmuszam i zrozumiem każdą Twoja decyzję, ale.. Czy zostaniesz moją żoną?

Spojrzał Ci głęboko w oczy.

T: Harry... Ja............... Oczywiście, że tak.

On uśmiechnął się od ucha do ucha, wstał, podniósł Cię i zaniósł gdzieś na górę. Jak się okazało to był dach. Postawił Cię. Gestem pokazał, żebym zaczekała. Sam natomiast stanął na krawędzi dachu, rozłożył ręce i krzyczał:

H: Kocha mnie!!!! Wyjdzie za mnie!!!!!!! Będzie moją żoną!!! Kocham ją!!!!!!! Zgodziła się!!!!!!

Na te okrzyki, jak na zawołanie, na dachu pojawiło się czterech przygłupów i Em. Podnosili, gratulowali, krzyczeli. Czego chcieć więcej? Wesela i... Darcy :)

T: Harry?

Zapytałaś, kiedy doszedł do Ciebie przestał czule całować.

H: Tak?

T: Chcesz, żebym Ci to powiedziała na osobności, czy publicznie?

H: To zależy co.

T: Na przykład to, że jestem w ciąży.

----------------------------------------------------------

Hej!

Cieszycie się?

Jesteś w ciąży!!

Jeeeest!

Jutro, moje drogie, epilog :)

Ale po jutrze prolog, którego bohaterem będzie... :P Guzik ze mnie wyciągniesz.

Przepraszam, że dopiero dzisiaj i to o 22.00, ale cały dzień byłam zajęta, a wczoraj popadłam w małą depresyjkę z powodu opowiadania Oli :)

Kocham <333

Niall’s wife :)